Bamboe garen worstelde om een ​​voorloper te zijn in de productiewereld. Honderden jaren eerder was een van de weinige manieren waarop bamboe werd gebruikt om kleding te maken, het hout te strippen en er een hoed van te maken door er een hoed van te maken, zoals te zien is op de afbeelding hierboven. Er waren veel pogingen gedaan om bamboe om te vormen tot een functionele vezel. genoeg om stof te maken. De eerste patenten voor het veranderen van bamboe in textiel vonden plaats in 1864 door een man genaamd Philip Lichtenstadt, die een unieke methode voor ogen had om het gebruik van deze altijd bruikbare plant uit te breiden. In het patent wordt uitgelegd hoe hij wilde een nieuwe en nuttige procedure creëren om de vezel van bamboe te desintegreren, zodat het kan worden gebruikt als onderdeel van de productie van touw, stof, klitten of pulp van papier.

Na de patentgoedkeuring heeft bamboe zich nooit echt gemanifesteerd tot een product dat massaal als werkbare stof kon worden geproduceerd. Pas in 1881 bracht een ander octrooi het idee voort om wol met bamboe te gebruiken om stof te maken. Maar door dure kosten van apparatuur en andere processen, zoals transport, bleef de gewilde productie van bamboetextiel nog steeds niet zoals verwacht. Het duurde nog een eeuw voordat Bamboo-kleding zelfs maar iets werd. In het jaar 2001 vond de Universiteit van Peking een manier om het proces van het maken van stof uit bamboe te configureren. Vermengd met moderne bleekmiddelen, zou bamboe uiteindelijk over de hele wereld commercieel worden verkocht. Sindsdien heeft bamboetextiel de weg vrijgemaakt voor verschillende nieuwe innovaties in vezelmengprocessen, zoals meer geavanceerde rayonmethoden. Het is moeilijk om precies te zeggen wat de langzame ontwikkeling van bamboe als beschikbaar textiel veroorzaakte.

Een kritische verklaring voor de oorzaak van bamboevezels die pas recentelijk tractie hebben gekregen, kan te wijten zijn aan de overweldigende overheersing van de katoenindustrie, die al lang daarvoor bestond, samen met de huidige sociale beweging die aandringt op duurzame hulpbronnen. Er zijn twee verschillende processen waarin bamboevezels worden vervaardigd: mechanisch en chemisch. Het mechanische proces omvat het fijnmaken van het deel van de plant dat uit hout bestaat, en vervolgens het toevoegen van natuurlijke enzymen om een ​​papperig mengsel te creëren. Deze massa wordt vervolgens doorgezeefd om de natuurlijke vezels uit te kammen en vervolgens tot garen te spinnen. Het meeste garen wordt niet op deze mechanische manier gemaakt, omdat het tijdrovend, arbeidsintensief en kostbaar is.

Meestal is chemische productie de methode die het meest wordt gebruikt om bamboetextiel te maken. Door het gebruik van het viscoseproces wordt hydrolyse uitgevoerd. In wezen worden de bamboescheuten en -bladeren gekookt in chemische oplosmiddelen en vervolgens door een zeef geduwd, waar het in een chemisch bad wordt geplaatst, waarin het uithardt en zich tot strengen vormt. Dit wordt vervolgens gevolgd door een meertraps bleekproces. Bamboegarens zijn er in bijna elke gewichtscategorie, wat betekent dat het kan worden toegepast op bijna elk denkbaar brei- of haakwerk. Ideale projecten om met bamboegaren te maken, zijn elk soort topje, vooral een tuniek of een jurk. De reden hiervoor wordt verderop in dit artikel uitgelegd. Andere geweldige opties om te overwegen zijn truien, sjaals, schouderophalen en sokken.